به نقل از «عصر ایران»

قتل مونا به نام ناموس، کاسبی مهرشاد به اسم دین/ امامان جمعه به این دو فقره می‌پردازند؟

تاریخ انتشار: ۱۹ بهمن ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۳۳۰۲۴۸

  عصر ایران؛ مهرداد خدیر- انتقاد از نوع پوشش زنان و ربط دادن بلایا و نزولات آسمانی به اندازۀ آن و یادآوری مشکلات اقتصادی و معیشتی و نهی مذاکره در دولت قبل و توصیه به تحمل و وعدۀ بهبود اوضاع معیشتی به لطف سفرهای استانی آقای رییسی و توجیه مذاکرات در دولت کنونی مضامینی است که هر هفته امامان جمعه محترم چه در شمال شرقی کشور پهناور ایران خطبه بخوانند و چه در جنوب غربی تکرار می کنند و البته دُز آن در مناطق مرکزی بیشتر است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

  بخش دیگر خطبه ها اشاره به مناسبت‌های هفته و بیان مواضع رسمی با ادبیاتی واحد است که گاه این ذهنیت را ایجاد می‌کند که انگار متن واحدی برای همه فرستاده می‌شود چون برخی مواقع صفات هم یکسان به کار برده می‌شود.

   البته منکر خلاقیت‌های موردی و فردی نمی‌توان شد کما این که امام جمعۀ محترم قزوین هفتۀ گذشته مذاکره با آمریکا را به معنی «مؤاخذه» دانستند. تعبیری که قطعا ابتکار و ذوق شخص ایشان است چرا که اگر از ستاد مرکزی با هدایت جناب علی اکبری به سراسر کشور ارسال شده بود بر زبان امامان جمعۀ دیگر هم می‌نشست. یا لحن امام جمعۀ محترم مشهد دربارۀ حضور زنان در ورزشگاه و پیشنهاد ساخت «محفظه» خاص ایشان بود و مثل «مؤاخذه» جای دیگر شنیده نشد.

  بر این اساس طبیعی است که جمعۀ پیش رو که مقارن با 22 بهمن و چهل و سومین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی است به جز این اشارات، به اتفاقات هفته هم بپردازند و مشخصا از شهادت یکی از نیروهای پلیس بگویند و هم آوا با اصول گرایان خواستار تجهیز بیشتر پلیس به امکانات مقابله و ضبط تصویر و حق استفاده از سلاح شوند.

  اینها همه همه قابل پیش بینی است. اما دو اتفاق دیگر هم در این روزها افتاده که اکر سکوت کنند حمل بر تأیید می شود و اگر تقبیح و محکوم کنند ممکن است پرسش هایی برانگیزد.

   اتفاق اول این است که یک پسر بچه به اسم «مهرشاد سهیلی» که دیپلم هم ندارد یک قرارگاه جهادی و مؤسسۀ فرهنگی راه انداخته و طرف دو سال از طریق «کار جهادی» و « کار فرهنگی» 3 تا 6 میلیارد تومان به حساب های او منتقل شده است. درآمدهای او همه به عنوان پیامک های مناسبتی و گروه های جهادی و پویش مؤمنانه بوده است.

   یعنی اگر در سال های جنگ نوجوان ما به جبهه می رفت و خودش را زیر تانک می انداخت یا در اسارت خبرنگار زن هندی را به رعایت حجاب توصیه می کرد و آن قدر باور داشت که نمی دانست چرا باید یک زن غیر مسلمان به خاطر او روسری بر سر کند و با پایی که دیگر نداشت به میهن بازگشت حالا یک پسر بچه پیدا شده که به جبهه نمی رود به تهران می آید تا قرارداد ارسال پیامک به مناسبت های مذهبی ببندد و برای خودش در ایلام خانه و ماشین بخرد.

  قرار نیست امام جمعه های محترم ماجرای او را برای حضار تعریف کنند اما این انتظار گزاف نیست که بگویند منظور ما از کارهای جهادی و فرهنگی کاسبی به سبک این پسر بچه و ریاکاری نبود و یادآور شوند ریا شرک است و مهم ترین مأموریت پیامبر گرامی اسلام مقابله با شرک و تأکید بر یگانه بودن پروردگار و نفی همۀ مظاهر دیگر بود.

  بگویند این بچه الگوی آنها نباشد و مثل او نباشید و بروید درس بخوانید و اگر می خواهید کاسبی کنید روش های دیگر را بیازمایید. خصوصا این که با بیوت علما تماس و عکس یادگاری گرفته و از زبان برخی روحانیون ستایش شده است. هر چه نباشد روزگاری جوان ترین فرمانده قرارگاه جهادی بوده است.

  اتفاق دوم قتل «مونا»ی 17 ساله (مونا حیدری) به دست همسر با هم دستی برخی اعضای خانواده و چرخاندن و گرداندن سر بریدۀ او برای عبرت گرفتن دیگران است.

   انتظار این است که بگویند با این اوصاف آیا همچنان به کودک همسری توصیه بشود یا نه. بگویند این قتل را دفاع از ناموس و حق مرد می دانند یا نه. بگویند اگر خانواده خواستار اعدام قاتل نشود چون مناسبات قبیله ای دارند و فرار دختر را لکۀ ننگ می دانسته اند حکومت باید دخالت کند یا نه و مواردی از این دست.

  چون می خواهند به جنایت دیگر (قتل مأمور پلیس) اشاره کنند طبعا مخاطب انتظار دارد در این باره موضع بگیرند و حداقل تحلیل خود را در این باره ارایه دهند.

   تأکید بر پرهیز دختران از دوچرخه سواری، توجیه افزایش قیمت برنج و سیب زمینی، توصیف عملیات احیای برجام با عنوان «توافق خوب» و مواردی از این دست در هفته های دیگر هم قابل تکرارند اما ماجرای مهرشاد و مونا نیاز به بررسی جوانب گوناگون دارند. اتفاقا هر دو موضوع (ریاکاری پسر بچه و استفاده یا سوء استفاده از عناوین و احساسات مذهبی برای کسب درآمد) و قتل ناموسی و نحوۀ برخورد با آن با حوزۀ مطالعات و نظرات فقهی و سیاسی و اجتماعی که هر هفته به آنها می پردازند مناسبت دارند.

منبع: عصر ایران

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۳۳۰۲۴۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

شهید ندادیم که یک خودی به ناموس ایران توهین کند

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین؛ محسن علی آبادی جانباز دوران دفاع قدس پیامی را برای خبرآنلاین ارسال کرده است که عینا در این مطلب باز نشر می شود.در پیام علی آبادی خطاب به آن پیرمرد اصفهانی که حاشیه های زیادی را در بازی پرسپولیس و سپاهان رقم زد آمده است:« برادر محترم،آن سربندی که شما بسته ای حرمت دارد،سربند وچفیه از یادگاری های دوران دفاع مقدس است.چه جوانان غیور وبا تعصب که با داشتن این نماد خون پاکشان برزمین ریخته شد تا شاهد تجاوز وحتی توهین دشمن به ناموس وطن،دختران وزنان باعظمت ایران اسلامی نباشند.
اگر نمی‌توانی احساساتت رو کنترل کنی به ورزشگاه نیا .لطف کن دیگه اون سربند رو هم بر پیشانی ات نبند تا مردم را نسبت به این نشان بدبین نکنی.»

در ادامه این پیام آمده است:«در خرمشهر فقط و فقط برای اینکه به جنازه دختر ایرانی بی حرمتی نشود وآن جنازه را از منطقه دشمن برگردانند چندتا از بهترین تکاوران ،جوانان مومن وباغیرت ایران خونشان ریخته شد!!حال پس از گذشت سالها و در این آرامش و امنیت کسی چون تو بیاید به زنان ودختران کشورم توهین کند؟ما شهید ندادیم که خودی ها این بی احترامی ها را به ناموس ایران بکنند. وای برما،مسولان فرهنگی فدراسیون کجا هستند و چرا باچنین افراد هنجارشکنی برخورد نمی‌کنند تا فضای استادیوم‌های برای حضور این قشر فراهم شود؟
البته بگوییم توهین چنین افرادی را باید همان افرادی که در دور و اطراف ایشان بودند باید برخورد می‌کردند.مگه آنها مادر و دختر یاخواهر نداشتند.
البته بگویم نظر من ربطی به رنگ پیراهن تیم‌ها ندارد.طرفدار هر تیم باشد،محکوم است.»

251 251

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1903060